In het begin...

Wat drijft een mens? Waarom schrijf ik weer?
Laat ik één ding vooropstellen; als hieronder geen enkele reactie staat, als nooit iemand dit leest, als deze letters en verhalen eenvoudigweg als nullen en enen door het digitale heelal zwerven tot het einde van deze wereld, tot de grote stilte, dan nog is het o.k. Want als puntje bij paaltje komt schrijf ik niet voor jou, waarde lezer, ik schrijf allereerst voor mezelf.
Ergens van binnen drijft iets mij, een scheppingsdrang, een verlangen om zaken in het leven te roepen. Niet zo vreemd aangezien mijn schepper, mijn bron, mijn begin en eind mij gemaakt heeft zoals hij... het Imago Dei borrelt en bruist in deze aderen en zoekt zijn weg naar buiten. En dus creëer ik, fotografeer ik, componeer ik in mijn welbehagen, mijn eudokia.

Allereerst dus voor mijzelf, maar daarna toch ook voor jou, zeldzame toehoorder. Misschien geniet je even mee of breng ik je op een idee. On sais jamais!